با گذر زمان، به دلیل رفتار و شخصیت نجیب و اصیل زندانیان، مخصوصاً حضرت عبدالبهاء، برای مسئولین روشن شد که بهائیان هیچ تهدیدی برای هیچ کس یا چیزی نیستند. حکمران شهر اجازه داد ملاقات کنندگان به زیارت حضرت بهاءالله بیایند. یکی از این زائران بدیعِ ١٧ساله بود، که حضرت بهاءالله نامۀ خطاب به شاه ایران را به او سپردند. بدیع نامه را نزد شاه برد و به او تحویل داد؛ سربازان شاه او را شکنجه کردند و به شهادت رساندند.

عکس ١٤ از ٣٤: منظره ای از یکی از سلولهای ترمیم شدۀ زندان. این سلولها محل زندگی تبعیدیان بودند.